Przystań i poczytaj
W  minionym semestrze uczniowie z Koła Przyjaciół Biblioteki dwukrotnie polecali na szkolnych korytarzach ulubione książki, byście mogli przystanąć, a później również poczytać. Tym razem zaprosiliśmy do naszej biblioteki trzy osoby, które przesłały nam recenzje wybranych książek, a są to: Aleksandra Cieślar z kl. 4a, Yevheniia Radionova z kl. 2ab i Jakub Śpiołek z kl. 2ab. Uczniowie otrzymali oceny z języka polskiego za dodatkową pracę oraz zakładki do książek. Poniżej prezentujemy fragmenty recenzji.
Aleksandra Cieślar: „Zanim wystygnie kawa” Toshikazu Kawaguchi   
    Cztery różne historie, czterech zagubionych ludzi i jedna urokliwa japońska kawiarnia. Klimat, jaki dzięki niej otrzymujemy w powieści, jest naprawdę jedyny w swoim rodzaju i niepowtarzalny. Zresztą, nie jest to zwyczajna kawiarnia, ponieważ tutaj dostajemy możliwość podróży w czasie, ale tylko na chwilę, bo kiedy kawa wystygnie, wracamy do teraźniejszości. Ja jestem ogromną fanką motywu podróży w czasie, dlatego też od samego początku byłam zachwycona.
    Podobało mi się też, że podróże w czasie nie były przypadkowe czy bez celu. Musiały zostać przemyślane, ponieważ podróż mogła odbyć się tylko wtedy, kiedy spełnionych zostało kilka warunków.
    Jeśli potrzebujecie książkę na dwa wieczory, która będzie krótka, ale angażująca, melancholijna, a dodatkowo pięknie napisana, to „Zanim wystygnie kawa" będzie naprawdę świetnym wyborem!                                                                                  
Aleksandra Cieślar: „Lepiej niż w filmach” Lynn Painter
    To idealna młodzieżówka na jeden letni dzień, kiedy po prostu chcecie oderwać się od rzeczywistości i zatracić w historii pierwszej nastoletniej miłości. Otrzymujemy tu fake dating trope, jak i enemies to lovers, czyli moje absolutnie dwa ulubione motywy w książkach romantycznych. Piękna relacja, która rozwijała się stopniowo i była niesamowicie subtelna, po prostu czarująca! Do tego świetna główna bohaterka, która nie była głupia czy irytująca. Każde jej zachowanie było dobrze wytłumaczone i uzasadnione. 
    Nie jest to tylko kolejny schematyczny i nudny romans, poruszone są tu też tematy zmagania się ze śmiercią bliskiej osoby i uczucia, kiedy mamy wrażenie, że została ona zastąpiona przez kogoś innego. Dostajemy tutaj próbę zrozumienia drugiego człowieka i jego intencji, które uprzednio mogły zostać przez nas źle odczytane.
    Co jeszcze mnie urzekło? Odniesienia do komedii romantycznych. Jestem ich ogromną fanką, dlatego nie mogłabym o tym nie wspomnieć. Dzięki porównaniom z moich ukochanym ekranizacji pałałam jeszcze większą miłością do tej historii i całkowicie przepadłam.
    Polecam Wam na rozluźnienie i kilka godzin świetnej rozrywki, która wprawi Was w wyśmienity humor!                                                                                       
Aleksandra Cieślar: „Dorosła” Tiffany D. Jackson
    Nie spodziewałam się, że ta powieść będzie niosła ze sobą tak wielki ładunek emocjonalny i aż tak mną wstrząśnie. W książce poznajemy historię młodej siedemnastoletniej dziewczyny z marzeniami o tym, aby występować na scenie i zachwycać ludzi swoim głosem. Dlatego właśnie, wydawać by się mogło, że poznanie Korey'a Fieldsa - jednego z najbardziej popularnych wokalistów będzie dla Enchanted niepowtarzalną okazją. Jednak idealna bańka, którą stworzyła O jedenaście lat starszy mężczyzna zaczyna ujawniać swoją mroczną stronę, o której dziewczyna nie miała pojęcia i będzie musiała spróbować sobie z nią radzić.
    Tiffany D. Jackson w szczegółowy sposób ukazała schematy manipulacji i bezbronność dziewczyn, które znajdują się w tego typu niezdrowych relacjach. W brutalny sposób przedstawia zachowania, których żadna z nas nigdy nie powinna doświadczyć i pomaga młodym dziewczynom utożsamić się z główną bohaterką.
    „Dorosła" zdecydowanie trafia do najlepszych książek przeczytanych przez mnie w tym roku. Była po prostu wybitna, mimo swojej prostoty. Mam wrażenie, że na długo zostanie w mojej głowie. O takich książkach i bohaterkach łatwo się nie zapomina.              

Yevheniia Radionova: „Milczenie owiec” Thomas Harris
    Powieść znalazła się w amerykańskiej wersji „100 najlepszych powieści detektywistycznych wszechczasów”. To druga powieść z serii o seryjnym mordercy Hannibalu Lecterze, w którego rolę w trzech filmach wcielił się Anthony Hopkins. Książka opowiada o młodej kadetce Akademii FBI, Clarice Starling, która próbowała złapać seryjnego mordercę o pseudonimie Buffalo Bill. Pomaga jej w tym charyzmatyczny lekarz Hannibal Lecter, przebywający w szpitalu psychiatrycznym za kanibalizm. Oprócz poszukiwań maniaczki, odsłania się przed nami wewnętrzny dramat głównej bohaterki, związany ze śmiercią ojca, incydentem na farmie i studiami w Akademii. Zamiast klasycznego męskiego bohatera, tutaj bohaterem jest kobieta. To pozwala jej widzieć w ofiarach maniaka nie martwe zwłoki, ale żywych ludzi. Clarice nie jest typową damą w tarapatach, ale aktywną bohaterką, która prowadzi śledztwo i sama znajduje zabójcę. W poszukiwaniach pomaga jej dr Lecter, który zna zabójcę, ale nie podaje jego imienia. Dla Lectera to śledztwo jest jak gra, a dla Clarissy to awans i zdobywanie doświadczenia w dalszej pracy. Lecter daje jej wskazówki, które prowadzą ją do maniaka. Istnieje związek między Clarissą i Lectorem, który przyciąga mnie jako czytelnika.
    Aby uzyskać informacje od Hannibala, zgadza się na grę, którą jej zaproponował. „Quid pro quo” oznacza, że ona odpowiada na jego pytanie, a on odpowiada na jej pytanie. Dowiadujemy się, że straciła ojca w młodym wieku, po zamieszkaniu z krewnymi. Tutaj poznajemy kluczowy moment w fabule i psychologicznej podróży Clarissy Starling, która przyznaje, że kieruje nią poczucie winy. - “Co tam widziałeś?” - “Baranki. Krzyczały.” - “Czy zarzynali małe owieczki na ranczo?” - „I pomyślałem… że mogę uratować przynajmniej jednego. Ale był taki ciężki. Taki ciężki.” Na farmie zwierzęta oczekujące na rzeź pogodziły się ze swoim losem, tylko jagnięta krzyczały, ale Clarissa nie mogła ich uratować. Koszmary z wrzeszczącymi barankami prześladowały Clarissę przez całe jej dorosłe życie, o czym opowiadała Hannibalowi Lecterowi.
    Co szczególnie przyciąga czytelnika w tej historii? Bohaterka to silna i niezależna kobieta, która porzuciła swoją kobiecość w męskim świecie, nosząc niewidzialną zbroję, by iść naprzód. Wygląda jak amerykański bohater. Jej misją jest ratowanie niewinnych ludzi, a jednocześnie musi poradzić sobie z własnymi lękami. Clarissa Starling jest przykładem tego, czego potrzebujemy, aby bez względu na wszystko dążyć do swoich celów, zmagając się ze strachem, który cały czas nas prześladuje. Hannibal wydaje się być istotą bezpłciową, nazywany jest po prostu potworem. To psychopatyczny, enigmatyczny i charyzmatyczny antybohater. Nas, podobnie jak Hannibala, który napisał do niej list, interesuje tylko jedno, czy owieczki Clarissy milczą. Każdy z nas ma swoje baranki, o których nikomu nie powiedział i nie powie. Czy wasze baranki już milczą?
 Jakub Śpiołek: „Pani Jeziora” Andrzej Sapkowski
    To ostatnia część sagi wiedźmińskiej. Opowiada ona o pobycie Geralta w Toussaint, gdzie dowiaduje się o miejscu przebywania czarodzieja Vilgefortza, po czym wyrusza wraz ze swoją drużyną do jego zamku. Kontynuowane są losy Cirilli, która po wejściu do Wieży Mewy, przebywa w świecie elfów Aen Elle. Po jakimś czasie z niego ucieka wraz z wcześniej poznanym przyjacielem, do innych światów, w których spotykają ich różne losy. Miejsce ma też największa bitwa w ówczesnym świecie znana jako Bitwa pod Starymi Pupami albo Bitwa pod Brenną, która zmienia całkowicie siły, a dołączają się do niej nie tylko zmobilizowani chłopi, ale także “starzy znajomi” w poczuciu patriotycznego obowiązku. Podobnie, jak we wcześniejszych książkach, ukazanę są dramaty ludzkie spowodowane wojną, przesiedleniami albo śmiercią bliskich i utratą miejsca, w którym czuło się jak w domu.  
    Nie ma tu typowego pojęcia dobra i zła, tylko jaśniejsze i ciemniejsze odcienie szarości. Od jednej mało znaczącej decyzji giną najważniejsze postacie oraz dokumenty ważne dla państw, a nawet świata i historii. Mimo wszystko nie brakuje tu momentów spokoju, biesiadnych oraz filozoficznych. Występują też takie przyziemne rzeczy, jak ludzka zawiść, zabobony czy rasizm, który tutaj objawia się nienawiścią do istot z innym kształtem małżowiny usznej albo wysokości.     Ze strony czysto literackiej książka jest napisana językiem zrozumiałym, a wszystkie naleciałości bardzo pasują do świata bazowanego na średniowieczu europejskim, wraz z podziałem na stany, gdzie każdy używa słów adekwatnych do jego stanu, np. chłopi wyrażają się prosto, rycerstwo i wladcy językiem wyższym oraz wyczuwalną wyższością, które tylko dodają więcej imersji.